در گذشته، گوشی‌های هوشمند تنها به یک دوربین مجهز بودند. اما امروز دیدن سه یا حتی تعداد بیشتری دوربین روی دستگاه‌های اندرویدی یا آیفون کاملا عادی است. اما طرز کار دوربین‌های چندگانه در گوشی‌های موبایل خالی از لطف نیست.

معمولاً، سه لنز اصلی در گوشی‌های پیشرفته شامل موارد زیر می‌شوند:

1. لنز اصلی (Standard/Wide-angle): این لنز که رایج‌ترین نوع است، برای عکاسی روزمره و گرفتن عکس‌هایی با زاویه دید طبیعی استفاده می‌شود.
2. لنز فوق‌عریض (Ultra-wide): این لنز با زاویه دید بسیار گسترده‌تر، برای عکاسی از مناظر، معماری و فضاهای بزرگ که نیاز به پوشش بیشتری دارند، ایده‌آل است.
3. لنز تله‌فوتو (Telephoto): این لنز برای زوم اپتیکال بدون افت کیفیت استفاده می‌شود و به شما امکان می‌دهد از سوژه‌های دورتر عکس‌های واضحی بگیرید.

این لنزها با همکاری نرم‌افزار پیشرفته دوربین گوشی، می‌توانند تصاویری با کیفیت بالاتر، عمق میدان بهتر (برای حالت پرتره) و انعطاف‌پذیری بیشتر در کادربندی ارائه دهند. برای اینکه بتوانید از تمام پتانسیل این لنزها استفاده کنید و آموزش عکاسی حرفه‌ای با دوربین گوشی خود را بیاموزید، آشنایی با نحوه عملکرد هر لنز و کاربردهای آن ضروری است. همچنین، درک کلیدی‌ترین نکات انتخاب دوربین گوشی به شما کمک می‌کند تا هنگام خرید، دوربینی را انتخاب کنید که بهترین تناسب را با نیازهای عکاسی شما دارد. علاوه بر این، دانستن آموزش تغییر فرمت دوربین گوشی (مانند فرمت‌های HEIF یا ProRAW در آیفون) می‌تواند در بهینه‌سازی کیفیت و حجم عکس‌ها نقش مهمی ایفا کند. در مجموع، افزایش تعداد لنزها در گوشی‌های هوشمند به معنای گامی بزرگ به سوی عکاسی حرفه‌ای‌تر و خلاقانه‌تر برای کاربران عادی است.

اگرچه ممکن است جایگیری دوربین‌های چندگانه روی گوشی به‌عنوان یک ترفند بازاریابی به‌نظر برسد، اما در واقع این دوربین‌ها نقش حیاتی در کمک به ثبت عکس‌های خیره‌کننده ایفا می‌کنند.

در دوربین‌های DSLR، می‌توان لنزها را بسته به نوع عکسی که می‌خواهید بگیرید تعویض کرد، خواه این عکس یک منظره واید، یک کلوزآپ دقیق یا یک پرتره با پس‌زمینه محو باشد. با‌این‌حال، از آنجا که گوشی‌های هوشمند در مقایسه بسیار فشرده‌تر هستند، امکان استفاده از لنزهای قابل تعویض وجود ندارد.

برای جبران این محدودیت، تولیدکنندگان چندین دوربین را روی گوشی‌های هوشمند تعبیه می‌کنند که هر کدام دارای فاصله کانونی و قابلیت‌های متفاوتی هستند. هنگامی‌که بین حالت‌های مختلف مانند اولترا واید، تله‌فوتو یا ماکرو در برنامه دوربین جابه‌جا می‌شوید، گوشی شما به‌طور خودکار سنسور دوربین مناسب را برای ثبت بهترین تصویر ممکن انتخاب می‌کند.

در ادامه، به بررسی عملکرد و طرز کار دوربین‌های چندگانه می‌پردازیم که ببینیم هر یک از این دوربین‌ها و تفاوت‌های آن‌ها با یکدیگر چیست.

دوربین‌های مختلف روی گوشی شما چه کاربردی دارند؟

بسته به برند و مدل، ترکیب لنزهای دوربین روی یک گوشی هوشمند می‌تواند متفاوت باشد. با‌این‌حال، اکثر گوشی‌های هوشمند مدرن با پیکربندی سه‌گانه دوربین، خواه آیفون ۱۶ پرو، گوگل پیکسل ۷ پرو، سامسونگ گلکسی S25 یا وان‌پلاس ۱۳، معمولا شامل این سه دوربین هستند؛ یک دوربین اصلی (یا واید)، یک دوربین اولترا واید و یک دوربین تله‌فوتو.

دوربین اصلی، دوربینی است که گوشی برای عکاسی عمومی از آن استفاده می‌کند. این دوربین معمولا قدرتمندترین دوربین با بالاترین تعداد مگاپیکسل است. دوربین اولترا واید، همان‌طور که از نامش پیداست، برای ثبت میدان دید وسیع‌تر استفاده می‌شود. این ویژگی آن را برای عکس‌های گروهی یا ثبت مناظر بدون نیاز به عقب رفتن ایده‌آل می‌کند. در نهایت، دوربین تله‌فوتو، زوم اپتیکال را برای ثبت اشیاء دور فراهم می‌کند. این قابلیت به گوشی شما امکان می‌دهد بدون استفاده از زوم دیجیتال یا برش تصویر، عکس‌هایی با کیفیت بالا بگیرد.

برخی از گوشی‌ها، مانند سامسونگ گلکسی S25 اولترا، دارای چهار دوربین در پشت دستگاه هستند. در این مورد، دوربین چهارم یک دوربین تله‌فوتو پریسکوپ است که از یک آرایش تلسکوپ‌مانند برای ثبت اشیاء دور استفاده می‌کند. برخی از گوشی‌های هواوی و آنر نیز دارای یک سنسور مونوکروم هستند که برای ثبت عکس‌های سیاه‌وسفید با وضوح و جزئیات بهتر استفاده می‌شود.

طرز کار دوربین‌های چندگانه چگونه است؟

توانایی یک گوشی در ثبت عکس‌های عالی تنها به تعداد دوربین‌های آن وابسته نیست. قابلیت‌های پردازش تصویر آن نیز نقش مهمی در نتیجه نهایی ایفا می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، صرف داشتن سه یا چهار دوربین به‌طور خودکار یک گوشی هوشمند را بهتر از مدلی با سنسورهای کمتر نمی‌کند. یک مثال بارز در این مورد، گوشی‌های پیکسل ۳ گوگل و مدل‌های قدیمی‌تر آن است که سال‌ها تنها به یک دوربین پشتی متکی بودند، در‌حالی‌که رقبای آن‌ها از پیکربندی دو یا سه دوربینی استفاده می‌کردند.

اکثر گوشی‌های هوشمند برای به حداکثر رساندن کیفیت تصویر، به عکاسی محاسباتی (Computational Photography) متکی هستند. به بیان ساده، این فرآیند شامل ترکیب تصاویر از دوربین‌های مختلف و استفاده از پردازش تصویر برای تولید نتیجه نهایی است. به عنوان مثال، هنگامی که در حالت پرتره عکس می‌گیرید، گوشی شما از چندین دوربین و سنسور برای اندازه‌گیری عمق و جداسازی سوژه از پس‌زمینه استفاده می‌کند. سپس با استفاده از پردازش تصویر، اثر محو یا بوکه در پس‌زمینه ایجاد می‌کند.

اگر گوشی دارای سنسور مونوکروم باشد، ممکن است از آن در ترکیب با لنز اصلی یا تله‌فوتو برای بهبود کیفیت عکس استفاده کند. در این حالت، سنسور مونوکروم جزئیات دقیق‌تر با کنتراست بهتر را ثبت می‌کند، در‌حالی‌که لنز دیگر داده‌های رنگی را ضبط می‌کند. سپس این دو با هم ترکیب می‌شوند تا یک عکس واضح‌تر و با جزئیات بیشتر ایجاد شود. نکته مهم این است که تکنیک دقیق پردازش تصویر از یک تولیدکننده به تولیدکننده دیگر متفاوت است و این همان چیزی است که باعث می‌شود یک گوشی از دیگری متمایز به‌نظر برسد.